Nie chce

nie chcę, żebyście czytali inne wiersze kogolowiek,
bo w tym jest wszystko to, co gdzie indziej
i nie chcę, żebyście cytowali, bo wyjmiecie wszystko
z kontekstu i wpakujecie między bajki swojego
realistycznego życia. nie chcę się upijać, bo kac
mnie topi. ludzie są głupi i nie chcę, żeby rządzili
moim ciałem, bo nie chcę, żeby moim ciałem rządziła
głupota. nie chcę nosić stanika, bo mi niewygodnie,
a niewygoda jest ostatnim chceniem, które chce
mi się chcieć. nie chcę oglądać telewizji, bo
krzyk mnie przeraża, a nic tak na mnie nie krzyczy
jak ruchome obrazy. nie chcę się golić, bo się
zacinam, jest mi potem zimno, a po tygodniu zawsze
się martwię, że poznam kogoś, kto mnie będzie
pieprzył do końca swojej wolnej woli, w radości
i żałobie, póki grób nas nie rozłączy, a mi
akurat wyrosną włoski i ta osoba nie będzie mnie
pieprzyć do końca swojej wolnej woli, w radości
i żałobie, póki grób nas nie rozłączy. nie chcę
zakładać podniecającej bielizny, aby usłyszeć
jeszcze jedno "kocham", i tak w kółko przez wiele
lat. nie chcę wierzyć, bo hiobowska wiara zabiła
mi ojca. nie chcę mieć dzieci, bo chcę się wyspać,
a jestem bardzo zła, kiedy się nie wyśpię i dziecko
dorastałoby w złej atmosferze. nie chcę już słuchać
polityków, bo są dobrzy w abstrakcji, a abstrakcję
potrafi wykreować tylko racjonalny umysł. nie chcę
iść do supermarketu, bo muszę brać koszyk za każdym
razem, a ja nie chcę brać koszyka, bo mi zostawia ślady
na dłoni i ręce mi się trzęsą, i zostawię potem zarazki
swoje i dziesięciu poprzednich klientów tego koszyka
na klamkach, w windzie, i ktoś umrze na świńską grypę,
ewentualnie z rozpaczy, bo jego bliski umrze na grypę
ptasią. nie chcę, żeby mi motyl usiadł na ręce, bo nie
lubię insektów czy tam innych robali, bo wiem że będę
musiała je zabić, a one wyrównają rachunek za sobie podobnych
i zeżrą mnie po śmierci. nie chcę umrzeć w dwudziestym
pierwszym wieku.